Odkrywając bogactwo Eucharystii

Autor

DOI:

https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.23.14

Słowa kluczowe:

przygotowanie Eucharystii, wspólnota Kościoła, zwołanie Boże, przebóstwienie, uświęcenie człowieka i świata, ofiara, przygotowanie wiernego, przygotowanie kapłana, deklaracja intencji

Abstrakt

Odpowiednie przygotowanie podkreśla wagę danego wydarzenia. Właśnie dlatego Eucharystia musi być przygotowana, bo była przygotowana przez samego Chrystusa i dzisiaj także wymaga ona nieustannej weryfikacji spojrzenia na jej pełną treść. Utrudnieniem w tym względzie są pewne przyzwyczajenia wiernych i pasterzy, jak zbytnie przywiązanie do intencji i stypendium albo rozumienie obowiązku niedzielnego. Tymczasem w celebracji eucharystycznej dokonuje się cudowne zjednoczenie wiernego z Chrystusem, który nas zbawia, odnawia. Przez odnowienie człowieka dokonuje się odnowa jego środowiska i całego stworzenia. Na Eucharystii objawia się także wspólnota Kościoła, jako zwołanie Boże. Włącza się w ofiarę naszego Zbawiciela, uobecnianą na ołtarzu. Bezpośrednie przygotowanie wiernego wyrazi się w odpowiednim świątecznym stroju, w trosce o czynne uczestnictwo i przygotowanie ducha. Przygotowanie kapłana jest bardziej kompleksowe. Oprócz postawy wiary wymagana jest od kapłana większa świadomość wykonywanych świętych czynności. Pomagają w tym także modlitwy, które Kościół wypracował w ciągu wieków. Ich celem jest uświadomienie konieczności Bożej pomocy, gdy zbliża się do świętych tajemnic.

Biogram autora

Stanisław Mieszczak - UP JPII w Krakowie

Sercanin,  dr, ukończył studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Liturgicznym w Rzymie. Emerytowany pracownik UPJP II. Prowadził zajęcia z teologii liturgii także w seminariach duchownych w Krakowie. Jest członkiem Komisji Liturgicznej Archidiecezji Krakowskiej oraz kierownikiem Sekcji Liturgicznej PTT. Przez dwie kadencje pełnił funkcję asystenta kościelnego w Międzynarodowej Federacji Pueri Cantores. Opracował i przygotował część liturgiczną trzech ostatnich pielgrzymek papieskich do Polski. Przedmiotem jego badań są historyczne uwarunkowania rozwoju form liturgicznych, szczególnie w relacji między tradycją rzymską i wschodnią.

Bibliografia

Chromy R., Eucharystia daje życie. Tematyka, założenia i cele programu duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce na lata 2010–2022, w: Program duszpasterski na rok 2019/2022 „Wielka tajemnica wiary”, red. J. Bartoszek, [Katowice], s. 11–22.

Dunaj B., Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa 2007.

Faustyna, św., Dzienniczek, Kraków 1979.

Głowa S., Bieda I., Breviarum fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, Poznań 1998.

Granat W., Sakramenty święte, cz. 1: Sakramenty w ogólności. Eucharystia, Lublin 1961.

Grelot P., Lud, w: X. Leon-Dufour, Słownik teologii biblijnej, wyd. 3, Poznań – Warszawa 1985, s. 425–435.

Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek Kapłaństwo służebne, 8 IV 1979.

Jan Paweł II, List apostolski Dies Domini, 31 V 1998.

Kunzler M., Liturgia Kościoła, Poznań 1999 (Amateca, t. 10).

Missale Romanum, Romae 1949.

Missale Romanum, ed. tip. 3, Typis Vaticanis 2002.

Okure T., Ewangelia według św. Jana, w: Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego. Komentarz katolicki i ekumeniczny na XXI wiek, red. W.R. Farmer, wyd. 2, Warszawa 2001, s. 1302–1363.

Pontyfikał Rzymski. Obrzędy święceń biskupa, prezbiterów i diakonów, Katowice 1999.

Sobór Watykański II, Dekret o posłudze i życiu kapłanów Presbyterorum ordinis, 7 XII 1965.

Vagaggini C., Il senso teologico della liturgia, ed. 4, Roma 1965.

Pobrania

Opublikowane

2021-06-09

Jak cytować

Mieszczak, S. (2021). Odkrywając bogactwo Eucharystii. Studia Włocławskie, 23, 267–283. https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.23.14

Oznaczenie wydania

Dział

Artykuły