Wychowanie poprzez słowo. Znaczenie środków językowych w oddziaływaniu pedagogicznym Jana Pawła II
DOI:
https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.24.19Słowa kluczowe:
Jan Paweł II, młodzież, oddziaływanie pedagogiczne, wychowawcza moc słowa, perswazjaAbstrakt
Jan Paweł II był jedną z niezwykłych osobowości w historii Kościoła. Potrafił nie tylko przyciągać do siebie młodzież, ale także docierać do niej ze swoim przesłaniem. Słowo stało się doskonałym narzędziem wychowawczym w jego rękach. Związane jest to z założeniami filozofii personalistycznej, które ukształtowały taki a nie inny sposób postrzegania misji i roli wychowawcy przez papieża oraz podejścia do wychowanków. W swoim oddziaływaniu Jan Paweł II sięgał po różnorodne środki perswazyjne – to hipoteza postawiona w artykule. W celu jej udowodnienia omówiono pokrótce cechy charakterystyczne perswazji, a następnie dokonano analizy wybranych fragmentów homilii do młodzieży, by wykazać, że papież przekształcił słowo w efektywny środek oddziaływania pedagogicznego.
Bibliografia
Jan Paweł II, Homilia w czasie liturgii słowa skierowana do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte, 12 VI 1987, http://mateusz.pl/jp99/pp/1987/pp19870612a.htm [12.05.2014].
Barańczak S., Słowo – perswazja – kultura masowa, „Twórczość”, 31(1975), nr 7, s. 44–59.
Bettinghaus E.P., Persuasive Communication, London 1980.
Burke K., Tradycyjne zasady retoryki, „Pamiętnik Literacki”, 68(1977), z. 2, s. 219–250.
Cialdini R.B., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 2014.
Cyceron M.T., Mówca, w: Rzymska krytyka i teoria literatury: wybór, red. S. Stabryła, Wrocław 1983 (Biblioteka Narodowa, Seria II, nr 207).
Czekalski R., Personalistyczna pedagogika wychowawcza Jana Pawła II, „Warszawskie Studia Teologiczne”, 21(2008), s. 183–190.
Dobrosielski M., Logika a retoryka, Warszawa 1957.
Galarowicz J., Człowiek jest osobą. Podstawy antropologii filozoficznej Karola Wojtyły, Kraków 1994.
Hołówka T., Kultura logiczna w przykładach, Warszawa 2005.
Kamińska-Szmaj I., Propaganda, perswazja, manipulacja – próba uporządkowania pojęć, w: Manipulacja w języku, red. P. Krzyżanowski, P. Nowak, Lublin 2004, s. 13–27.
Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.
Maciuszek J., Negacja w języku i komunikacji. O przetwarzaniu negacji w kontekście opisu cech ludzi, Kraków 2006.
Marciszewski W., Logika z retorycznego punktu widzenia, Warszawa 1991 (Biblioteka Myśli Semiotycznej, 13).
Obremski K., Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa, Toruń 2004.
Rynio A., Integralne wychowanie w myśli Jana Pawła II, Lublin 2004.
Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, przeł. B. i L. Konorscy, Warszawa 1986.
Słownik współczesnego języka polskiego, red. B. Dunaj, Warszawa 1996.
Turk C., Sztuka przemawiania, Wrocław 2003.
Wojtyła K., Osoba, podmiot, wspólnota, RF, 24(1976), z. 2, s. 5–39.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Oznaczenie wydania
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Studia Włocławskie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
