Oskarżenia wobec ks. Józefa Misińskiego, proboszcza w Stawiszynie (1828–1839). Przyczynek do biografii

Abstrakt

Artykuł ukazuje w sposób syntetyczny – bez zagłębiania się w meandry procesów cywilnych i kanonicznych dziejących się w Królestwie Polskim – pracę duszpasterską ks. Józefa Misińskiego w Stawiszynie (1824–1839). Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza przedstawia sylwetkę pochodzeniową i zawodową duchownego. Kariera w biskupiej kancelarii zadwornej utworzonej przez protektora duchownego, bp. Józefa Koźmiana, która zaczęła się w 1822 r., zapowiadała się obiecująco i trwała do śmierci biskupa w 1831 r. W 1824 r. ks. Misiński został również proboszczem w Stawiszynie oraz dziekanem dekanatu stawiszyńskiego. Okres pracy parafialnej stanowi drugą część artykułu. Początkowo bezkonfliktowa posługa kapłańska zakończyła się wraz ze sprowadzeniem się do Stawiszyna w 1832 r. rodziny majorskiej Leopolda i Salomei Grabińskich, którzy wraz z pierwszym kolatorem, Sylwestrem Strzeszewskim, i jego następcą, Janem Łubieńskim, różnymi złośliwymi działaniami uprzykrzyli życie proboszczowi. Szereg spraw sądowych, które go w końcu oczyściły z zarzutów, na tyle zmęczył ks. Misińskiego, że w końcu 1839 r. przeszedł na probostwo do Krzepic.