„Mieć Matkę, która nie umiera”. Retoryczna komunikacja świętości i pobożności maryjnej w kazaniach bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
DOI:
https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.25.11Słowa kluczowe:
Prymas Stefan Wyszyński, Maryja, Matka Boża, komunikacja, świętość, retoryka kaznodziejskaAbstrakt
Maryja, Matka Boże, była ważnym, duchowym źródłem inspiracji i oparcia dla Kardynała Stefana Wyszyńskiego w jego życiu osobistym i biskupiej posłudze. Często odpływał się do jej wstawiennictwa, uważając ją za swoją opiekunkę i orędowniczkę w sprawach osobistych, kościelnych i narodowych. Ukazywał Maryję jako wzór do naśladowania, apostolskiego zaangażowania i nauczycielkę życia chrześcijańskiego. W przekazie kaznodziejskim używał prostego, przejrzystego języka, co pozwalało trafić do szerokiego grona odbiorców. Jego retoryka była pełna emocji i niezwykłego zaangażowania, które dodatkowo wzmacniało siłę przesłania. Często wykorzystywał metaforę, analogie, porównania, repetycję, stawiał retoryczne pytania. Zastosowanie różnego rodzaju figur retorycznych pomagało wzmocnić kaznodziejskie przesłanie, wywołać głębokie religijne emocje, uatrakcyjnić treść przekazu i przemówić do serc słuchaczy.
Downloads
Bibliografia
Wyszyński S., Matka Syna Człowieczego, Poznań 1984.
Wyszyński S., Maryja w tajemnicy Kościoła, Warszawa 1988.
Wyszyński S., A była tam Matka..., Warszawa 2001.
–––––
Paweł VI, Marialis cultus, „Życie i Myśl”, 24(1974), s. 109–139.
Katechizm Kościoła katolickiego, Poznań 1994.
–––––
Kuc L., Język Biblii a język kazania, w: Chrystus wzywa i uczy. Materiały IV kursu
homiletyczno-katechetycznego dla duchowieństwa, red. L. Kuc, Warszawa 1971, s. 121–129.
Lewandowski T., Implikacje homiletyczne soborowej mariologii, AtK, 108(1987), s. 65–73.
Lewandowski T., Kaznodziejstwo maryjne, „Przegląd Pastoralno-Homiletyczny”, 4(2000), s. 17–39.
Lewandowski T., Polskie kaznodziejstwo maryjne po Soborze Watykańskim II, w: Z zagadnień współczesnej homiletyki, red. W. Przyczyna, Kraków 1993, s. 137–261.
Müller K., Homiletyka na trudne czasy, Kraków 2003.
Napiórkowski S.C., Matka mojego Pana, Opole 1988.
Ostafiński W., „Quaestio de quaestionibus”, czyli problem pytań retorycznych i ich funkcji w sztuce kaznodziejskiej, RT, 67(2020), z. 12, s. 121–136, DOI: 10.18290/rt206712-7. DOI: https://doi.org/10.18290/rt206712-7
Panuś K., Sztuka głoszenia kazań, Kraków 2008.
Rabiej S., Hierarchia prawd wiary, w: EK, t. 6, red. J. Walkusz, Lublin 1993, kol. 845.
Siudy T., Źródła i podstawy kultu Maryjnego, w: Kościół czci Matkę swego Pana. Sympozjum mariologiczne zorganizowane przez Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu w dniu 23 października 2002, red. W. Siwak, Przemyśl 2003, s. 15–25.
Siwek G., Blaski i cienie współczesnego przepowiadania, Kraków 2007.
Siwek G., Przepowiadać skuteczniej, Kraków 1992.
Twardy J., Aktualizacja słowa Bożego w kaznodziejstwie, Przemyśl 2009.
Twardy J., Bisocjacja homiletyczna jako metoda aktualizacji kerygmatu, w: W posłudze Słowa Pańskiego. Księga pamiątkowa poświęcona ks. prof. dr hab. Józefowi Kudasiewiczowi z okazji 70-lecia urodzin, red. S. Bielecki, H. Ordon, H. Witczyk, Kielce 1997, s. 389–400.
Usiądek J., Błogosławiona w tajemnicy Chrystusa i Kościoła. Studium mariologicznego rozdziału Konstytucji dogmatycznej o Kościele Soboru Watykańskiego II, Niepokalanów 1992.
Zabielska M., Pytania pozorne we współczesnej polszczyźnie mówionej, „Prace Filologiczne”, 24(1988), s. 109–117.
Zerfass R., Od perykopy do homilii, Kraków 1995.
Zdunkiewicz-Jedynak D., Językowe środki perswazji w kazaniu, Kraków 1996.
Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 2000.
Życiński W., Jak mówić o Maryi, w: Prawdy wiary w przepowiadaniu, red. W. Przyczyna, Kraków 2002, s. 75–90.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Oznaczenie wydania
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Studia Włocławskie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
