Ekumeniczna wiarygodność chrześcijaństwa
DOI:
https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.25.2Słowa kluczowe:
wiarygodność, ekumenizm, dialog, nawrócenie serca, świadectwo, modlitwa, liturgia, apostolat, Kościół, wspólnotaAbstrakt
Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest podkreślenie odpowiedzialności wszystkich chrześcijan za Kościół, który na mocy chrztu świętego jest naszym wspólnym domem. Świadomość tej prawdy posiada istotne znaczenie w konfrontacji Kościołów chrześcijańskich ze współczesnym światem, pojętym jako przestrzeń głoszenia Słowa. Chodzi o sprzeciw ze strony świata który jest wyraźnie naznaczony wciąż postępującym procesem dechrystianizacji. Prowadzi ona z kolei do wzrostu sekularyzacji, kształtowania życia bez Boga, a często także do świadomej rezygnacji z wiary w Boga. Dlatego konfrontacja ta wymaga współdziałania Kościołów w dziedzinie ewangelizacji, opartej na nowej gorliwości, nowej motywacji, na nowych sposobach wyrażania Ewangelii. Spełnienie tego postulatu domaga się eklezjalnego rachunku sumienia w istotnej sferze pytań: Co zrobić, aby chrześcijaństwo dorastało do ideału wspólnoty żyjącej Ewangelią? Jak być wspólnotą niosącą sens życia pobudzający do mężnego znoszenia losu i odpowiedzialności, do międzyludzkiej solidarności? Jak być społecznością przekazującą motywy nadziei? Próba odpowiedzi na powyższe pytania wiąże się ze wskazaniem na zasadnicze filary konstytuujące skuteczność misji jednania świata z Bogiem. Ich nośność w odniesieniu do określonej rzeczywistości historyczno – społecznej, zależna jest od ekumenicznej wiarygodności chrześcijaństwa charakteryzującej się odejściem od tak zwanej „wiarygodności statycznej”, ograniczonej jedynie do poziomu teoretycznej akceptacji ekumenizmu na rzecz wymienionych praktyk warunkujących skuteczność dzieła ekumenicznego.
Downloads
Bibliografia
Sobór Watykański II, Konstytucje. Dekrety. Deklaracje (tekst łacińsko-polski), Poznań 1968.
Jan Paweł II, Encyklika Ut unum sint, 1995, Rzym 1995.
Katechizm Kościoła katolickiego, Poznań 1994.
Flik M., Z. Alszeghy, Il Vangelo Della grazia. Un trattato dogmatico, Firenze 1964.
Hemmerle K., Fastenhirtenbrief 1994, „Kirchenzeitung für das Bistum Aachen”, 49(1994), nr 8, s. 221–224.
Löwe H., Ich glaube die eine, heilige, christliche, katholische und apostolische Kirche, w: Communio Sanctorum. Einheit der Christen – Einheit der Kirche, Würzburg 1988, s. 380–397.
Metz J.B., Reform und Gegenreformation heute, Meinz 1969.
Moltmann J., Kirche in der Kraft des Geistes, München 1975.
Moltmann J., Theologie der Hoffnung, München 1968.
Rahner K., The Church of Sinners, „Cross Currentes”, 1(1951), s. 64–69.
Ratzinger J., L’ecclesiologia del Vaticano II, „Sabato”, 8(1985), s. 3–9.
Ratzinger J., Sól ziemi, Kraków 1997.
Speyr A. von, La Confessione, Milano 1977.
Speyr A. von, Il volto del Padre. Meditazioni teologiche, Brescia 1975.
Waldenfels H., Begegnung der Religionen, Theologische Versuche I, Bonn 1990.
Waldenfels H., O Bogu, Jezusie Chrystusie i Kościele dzisiaj. Teologia fundamentalna w kontekście czasów obecnych, Katowice 1993.
Wicks J., Kajetan Responds. A Leader In Reformation Controversy, Washington 1978.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Oznaczenie wydania
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Studia Włocławskie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
