Przebaczenie chrześcijańskie a sprawiedliwość

Jan Kazimierz Przybyłowski

doi:10.52404/ttnwloc.stwl.24.14

Autor

Jan Kazimierz Przybyłowski Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego https://orcid.org/0000-0002-8814-0504

DOI:

https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.24.14

Słowa kluczowe:

sprawiedliwość, miłosierdzie, miłość, wina, przebaczenie

Abstrakt

Artykuł jest próbą poznania, określenia i wytłumaczenia związków przebaczenia ze sprawiedliwością w perspektywie praktyki chrześcijańskiego powołania. Wszelkie przejawy niesprawiedliwości ludzkiej implikują konieczność przebaczenia. Przebaczenie chrześcijańskie jest wezwaniem do konkretnego działania, ale jest też permanentnym stanem serca. W chrześcijaństwie przebaczenie jest nierozłącznie związane ze sprawiedliwością i dopełnia je, przemieniając zarówno przebaczającego, jak i osobę, której się przebacza. Sprawdzianem prawdziwości przebaczenia chrześcijańskiego jest to, że wyzwala ono człowieka z egoistycznie pojętej miłości samego siebie. Do przebaczenia chrześcijańskiego zdolny jest każdy człowiek, gdyż ma w sercu dar miłości od Boga i uczy się kochać innych ludzi bezinteresownie i bezwarunkowo. Dlatego najbardziej wymownym obrazem przebaczenia jest miłość matki, ponieważ idzie za każdym dzieckiem, które po ludzku nie zasługuje na przebaczenie i miłość.

Downloads

Download data is not yet available.

Biogram autora

Jan Kazimierz Przybyłowski - Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Kapłan diecezji włocławskiej (1984). Mgr (teologia, 1984, KUL, Lublin); lic. teologii (1988, KUL, Lublin); dr teologii (1993, KUL, Lublin); dr hab. teologii (2001, UKSW, Warszawa); prof. (2011). Kierownik Studium Biblijno-Pastoralnego (2002–2012, UKSW, Warszawa); Kierownik Katedry Teologii Pastoralnej i Nauk Pomocniczych (2002–, UKSW, Warszawa). Prodziekan ds. naukowych (2008–2010, Wydział Teologii, UKSW, Warszawa); prorektor ds. finansowych i naukowych (2010–2012, UKSW, Warszawa).

Bibliografia

Jan Paweł II, Encyklika Dives in misericordia, 1980.

Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia, 1983.

Jan Paweł II, List do kapłanów na Wielki Czwartek Św. Jan Maria Vianney – wzór dla wszystkich kapłanów, 1986.

Benedykt XVI, Encyklika Deus Caritas est, 2005.

Birngruber S., Wprowadzić w świat wartości – zadanie pedagogiki, w: Wychowanie jako pomoc, red. J. Placha, Warszawa 1992, s. 14–23 (Dialogi pedagogiczne, t. 2).

Cantalamessa R., Wsłuchani w Ducha Świętego, Kraków 1994.

Izaak [opat klasztoru Stella], Kazanie (31) Wyższość miłości, w: Liturgia Godzin, t. 3, s. 160–161.

Marion J.L., Godność człowieka świeckiego, ComP 1(1981), nr 6, s. 78–103.

Miller G., Tolerancja cnotą chrześcijańską. „Znoście się wzajemnie w miłości” (Ef 4, 2), w: W służbie człowiekowi. Studium duszpastersko-katechetyczne, red. Z. Marek,

Kraków 1991, s. 127–139.

Przybyłowski J.K., Miłosierdzie i sprawiedliwość w porządku religijnym, StWł, 18(2016), s. 61–74.

Przybyłowski J.K., Pastoralne przesłanie encykliki „Dives in misericordia” do współczesnego świata, w: Miłosierdzie i miłość społeczna, red. K.K. Bomber, Warszawa 2017, s. 7–22.

Przybyłowski J.K., Sprawiedliwość ludzka i sprawiedliwość Boża, StWł, 19(2017), s. 393–404.

Rusiecki M., Dojrzali bądźcie, Kielce 1992.

Salij J., Rozpacz pokonana, Poznań 1983.

Wilhelm [opat klasztoru św. Teodoryka], Z traktatu O kontemplacji Boga (nr 9–11), w: Liturgia Godzin, t. 1, s. 250–252.