Wpływ zaburzonej osobowości narkomana na dobro potomstwa

Autor

  • Krzysztof Graczyk TTN

DOI:

https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.24.24

Słowa kluczowe:

dobro potomstwa, narkomania, zaburzona osobowość, brak uczuć wyższych, zaburzenia władzy wolitywnej, wspólnota małżeńska i rodzinna

Abstrakt

Rodzina to grupa osób, które wzajemnie na siebie oddziaływają. Pozytywne relacje w rodzinie mają dodatni wpływ na kształtowanie się i dojrzewanie osobowości. Negatywne relacje, nawet jednego z członków rodziny, mają toksyczny wpływ na całą wspólnotę. W rodzinie dziecko uczy się wszystkich niezbędnych umiejętności, które pozwolą mu na prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie. Im większa jest odpowiedzialność wychowawcza rodziców, tym dziecko ma bogatszą osobowość i lepszy start życiowy. Niestety granica pomiędzy rodziną „normalną” a rodziną mieszczącą w sobie początki patologii jest bardzo płynna. W momencie, kiedy rodzice przedkładają swoje przyjemności nad dobro dzieci z egoistycznych pobudek, kiedy alkohol, wyjazdy, praca zawodowa czy przyjaciele stają się ważniejsi niż własne dzieci, granica ta staje się bardzo widoczna. Uważa się również, że w przypadku rodziny zaburzonej i zdemoralizowanej nie jest możliwe prawidłowe kształtowanie osobowości. Osoby, które obawiają się rozwinięcia u siebie uzależnienia od narkotyków czy alkoholu często starają się znaleźć u siebie cechy, które mogą charakteryzować osobowość nałogową. Chcą wiedzieć, na co powinni zwrócić uwagę, aby uwolnić się od etykietki osoby uzależnionej bądź szukają powodu, by nigdy nie sięgnąć po substancje psychoaktywne.

Nie ma wątpliwości, że czynniki genetyczne mają wpływ na ryzyko wystąpienia uzależnienia. Jak wykazano w wielu badaniach, posiadanie bliskiego członka rodziny, który zmaga się z nałogiem, może zwiększać szansę na rozwinięcie uzależnienia. Zgodnie z przeprowadzonymi badaniami, niektóre fragmenty ludzkiego genomu zostały zidentyfikowane jako mające bezpośredni związek z określonymi rodzajami uzależnienia. Dzięki tej wiedzy w przyszłości możliwe będzie dokładniejsze określenie prawdopodobieństwa rozwinięcia nałogu u danej osoby. Mimo to istnienie pewnego potencjału genetycznego nie stanowi jedynej i bezpośredniej przyczyny rozwoju uzależnienia. Ważną rolę odgrywają tu również inne złożone czynniki środowiskowe. Oprócz podłoża genetycznego, kolejną indywidualną cechą, która może odpowiadać za podwyższone ryzyko uzależnienia, jest wcześniejsze występowanie zaburzeń psychicznych. Ludzie zmagający się z różnymi zaburzeniami psychicznymi mogą częściej nadużywać i uzależniać się od substancji szkodliwych.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, AAS, 58(1966), s. 1025–1115.

Jan Paweł II, Przemówienie na Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych, 2 X 1979, AAS, 71(1979), s. 1143–1161.

Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Familiaris consortio, 22 XI 1981, AAS, 74(1982), s. 81–191.

Decisio z 9 XI 1961 r. c. Bejan, SRRD, 53(1961) s. 496–497.

Wyrok z 15 VII 1977 r. c. Pinto, „Monitor Ecclesiasticus”, 103(1978), s. 145–157.

Decisio z 26 VI 1984 r. c. Gionnecchini, SRRD, 76(1984), s. 390–398.

Decisio z 2 X 1986 r. c. Hout, SRRD, 78(1986), s. 201–213.

Decisio z 6 III 1987 r. c. Pinto, SRRD, 79(1987), s. 30– 41.

Bianchi P., Kiedy małżeństwo jest nieważne?, Kraków 2006.

Bianchi P., La causa naturae psichicae dell’incapacita, w: L’incapacita di assumere gli oneriessenziali del matrimonio, Citta del Vaticano 1998.

Cekiera C., Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Lublin 1993.

Cywińska M., Osamotnienie dziecka w domu rodzinnym, w: Sytuacje trudne w życiu dziecka, red. M. Cywińska, Poznań 2008, s. 15–38.

Encyklopedia powszechna, Warszawa 1976.

Forwald S., Toksyczni rodzice, Warszawa 1992.

Giereluk-Lubowicz Z., W naszej rodzinie. Wychowanie w rodzinie wielkomiejskiej, Warszawa 1979.

Góralski W., Studia nad małżeństwem i rodziną, Warszawa 2007.

Izdebska H., Rodzina i jej funkcja wychowawcza, w: Encyklopedia pedagogiczna, Warszawa 1993, s. 698–703.

Jaroszyński J., Zespoły zaburzeń psychicznych, Warszawa 1994.

Kalinowski M., Rodzina i dom. Dlaczego rodzice tracą autorytet, Warszawa 1982.

Kolbowska A., Kidawa M., Raport Europejskiego Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii, „Remedium”, 2006, nr 7–8, s. 48–50.

Kosowicz S., Niezdolność do relacji międzyosobowych (studium w oparciu o wyroki rotalne okresu posoborowego), Radom 1988.

Mellody P., Toksyczne związki, Warszawa 2019.

Moneta P., Il matrimonii nel nuovo diritto canonico, Genova 1996.

Pawluk T., Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II, t. 2, Olsztyn 1986.

Paździor S., Przyczyny psychiczne niezdolności osoby do zawarcia małżeństwa w świetle kan. 1095 n. 3, Lublin 2009.

Pielkowa J., Jak im pomóc?, Warszawa 1985.

Przetaczuk-Gierowska M., Włodarski Z., Psychologia wychowawcza, Warszawa 1994.

Rogala-Obłękowska J., Narkoman w rodzinie, Warszawa 2002.

Segiert K., Wspólnotowość życia rodzinnego w kontekście socjalizacji i sytuacji trudnych, Poznań 2015.

Stawniak H., Jedność i nierozerwalność małżeństwa, PrKan, 34(1991), nr 1–2, s. 103–120. https://doi.org/10.21697/pk.1991.34.1-2.07

Szołtysek A.E., Filozofia wychowania moralnego, Kraków 2009.

Trębińska-Szumigraj E., Współuzależnienie matek narkomanów, Gdańsk 2010.

Ziemska M., Rodzina a osobowość, Warszawa 1979

Pobrania

Opublikowane

2022-10-15

Jak cytować

Graczyk, K. (2022). Wpływ zaburzonej osobowości narkomana na dobro potomstwa. Studia Włocławskie, 24, 474–498. https://doi.org/10.52404/ttnwloc.stwl.24.24

Oznaczenie wydania

Dział

Artykuły